Ağabeyi ya da erkek kardeşi olan tüm kız arkadaşlarımdan duyduğum bir cümle var: “Annem için çok değerli olduğumu biliyorum ama bir anne için asla erkek çocuğun yerini dolduramadığımı da biliyorum”. Benim de bir ağabeyim var ama ben hiçbir zaman bunu hissetmedim. Düşünüyorum da bu ağabeyim ve benim duyguları doğru anlamadaki becerimiz miydi yoksa annemin ilettiği sevgiyi denge ve akılla zenginleştirmesi mi?
Artık bir anneyim ve hem kızım hem de oğlum var. Öğrenmeliyim… Bilirim ki sevgi her şeyin başı ama sormalıyım; “Anne sevgi ve ilginin adaletini nasıl sağladın?”
Annemin ayirim yaptigini hic hissetmedim. Asil olan sevgidir galiba,muhim olan sevgi dolu ve hayatla barisik insan yetistirebilmek galiba!annelerimiz bunu basarmis galiba,darisi basimiza….
Sevgili Annamaria;
Dediğin gibi darısı hepimizin başına…