Nasıl başardım?
Selinciğim, çok küçük yaşta anne oldum ben. 20 yaşımı bitirmemiştim.
Kaan’ı kucağıma aldığımda “Aman Allah’ım bu bir mucize” dedim. Aslında deneyimliydim. Muti doğduğunda 15 yaşındaydım. Ona gerçekten küçük bir anne gibi baktım. Altını temizledim, yedirdim, oynadım. O yaşta annemden bir bebeğe nasıl bakılır, çok iyi öğrendim. Ama öğrendiğimi sanmışım. Anne olmak bambaşka bir duygu.
Burada yine “baban” diyeceğim. Daha eve geldiğimizin ilk günü, kurallar koymuştu; yatağa almak yok. Oysa her dakika onu Kaan’ın odasında yakalardım. “Nefes alıyor mu?” diye kontrol ederdi.
Kaan’la birlikte büyüdük diyebilirim. Ben bu konuda biraz da şanslıyım galiba. Oğlumla çok iyi arkadaş olduk. Birbirimizi gözlerimizden anlardık. Küçücükken bile bana anlayış gösterirdi. Yorulduğumu,üzüldüğümü anlardı. Baban zaman zaman bu ilişkimizi kıskanır, “Erkek çocukları büyütürken çok dikkatli davranacaksın” diye ikaz ederdi. Ama ben hem Kaan’a hem sana hayatım boyunca hep dengeli davrandım. Ve her şeyden önemlisi size çok güvendim.
Bu konuda hiç tevazu gösteremeyeceğim, çok iyi çocuklar yetiştirdim. Yürekleri güzel, başarılı; gurur duyuyorum.
Sizleri yetiştirirken bir çok öğretmeninizden “Nasıl bu çocukları böyle yetiştirdiniz?” diye çok soru aldık.
Burada en büyük pay babanın. Benim hoşgörülüğüm, onun kuralları, birbirimize sevgimiz, saygımız… 47 sene bitti ama hala ilk günkü gibi. Sizleri bu sevgi çemberi içinde büyüttük. Doğruları göstererek ve size güvenerek ama belli etmeden her zaman takip ederek -itiraf edeyim bazen pembe yalanlar söyleyerek (çocukken tabii)- bu günlere geldik. Hep destekledik ama doğruları söyledik. Seçenekler sunduk ama kuralları da koyduk.
Daha ilk doğduğunuz günden baban “Her şeyi anlat” derdi. Ben çok şaşırırdım “Nasıl anlayacaksınız?” diye.
Gerçekten anlamışsınız. Bence sihirli formül bu olsa gerek. Bir çocuğun doğduğu günden itibaren; hatta anne karnında başlamak lazım, sabırla anlatacaksın. Hedefler hiç bitmeyecek, sen yaşlanacaksın ama çocuğun hiç yaş almayacak. Her yaşta her türlü destek olacaksın. Bugün seni piyano sınavına götürdüğümde hayatımın bir çok gününü yaşadım. Kızım sınavda, ben dışarıda her zaman iyi yapabileceğini bilerek başarısı için dua ettim. Bu yaşımda bundan güzel ne olabilir?
Zübeyde Teyze’cim gerçekten hem harika çocuklar hem de muhteşem torunlar yetiştirdiniz, ne mutlu size!
selinciğim
yazılarını zevkle okuyorum. içinde kendimden birçok şey buluyorum…özelikle adadan…o güzel çocukluk günlerimizden anılar…sevinç ,heyecan ideallerimiz…
hepsine kavuşamaska da…her yaz adaya çıkmak… tekrar o ritmi yakalamak adeta bizim gibi adalıların edinebildiği en güzel tecrübe bence….
dünyaynın neresinde olursak olalım adadaki evlerimizin yeri hep apayrı öyle değil mi? Başarılarının devamını diliyorum canım Büyükada yazılarında bizleri eski adalıları işlemeyi sakın unutma. Sevgiler
Cok duygulandim okurken ve de cok gipta ettim. Harika bir yazi olmus yine Selin’cim ( cokmu samimi oldu bilemedim ama böyle icimden geldi )….Merakla ve zevkle takip edecegim yazi dizisini
İçten yorumlarınıza çok şey borçluyum.
Zübeyde’ciğim, uzun yıllar önce, çocuklarımız çok küçükken komşu olmamız dolayısıyla anlattıklarını bire bir yaşamış bir kişiyim. Bütün söylediklerini doğrulayabilirim. Allah nazarlardan esirgesin, çocuklarının üstün başarısında ve düzgün şahsiyetler geliştirmelerinin altında Güven’le birlikte kurduğunuz sistemin doğruluğu yatıyor. Her şeyden önemlisi sizler karı koca olarak birbirinize sevgi ve saygıyla davrandığınız için çocuklar da sizi örnek aldı. Hayattaki en büyük başarı da budur. Bu vesileyle hepinizi candan kutluyor ve sevgilerimi gönderiyorum.