Anne bizim evde sessiz bir anlaşma vardı, yasaklı kelimelerimiz vardı. Kötü duygular çağrıştıran hiç bir söz evimizin içinde dolaşamazdı. Dudaklarımızdan hep iyi şeyler çıkardı. Bizler bu kuralı ne güzel içselleştirmiştik. İster inan, ister inanma ama hala okuduğum bir kitapta bile o yasaklı kelimelerden biri olsa atlayıp okurum.
Ethem’le evlendikten sonra bu kuralı kendi evimizde de uyguladık. Çocuklar evimizin bu kuralına sağolsunlar hep saygı gösterdiler. Ama ne yazık ki zaman değişti. Onları etrafta dolanan yozlaşmış kültürden ve bozuk kelimelerden nasıl koruyacağımı bazen bilemiyorum.
Evimizin, ailemizin kurallarını ne olursa olsun ve nerede olursa olsun içlerinde hissetsinler istiyorum. Çocuklar büyüyor ve artık daha çok dışarıdalar. Nasıl bir yol izlemli? Bana yardım et…
Fotoğraf: Burcu Ergin
Sevgili Selin bence sen annenin de destegiyle cocuklarini disardaki kotulukleri algilamayacaklari kadar guzel yetistirmissindir.. Sevgiler….
Sağolun, sevgiler…