Ben bir Büyükada kızıyım…Yazları adadaki evimizde tüm ailenin toplandığı sofraların mutlu anılarıyla büyüdüm. Mutfağı sevmem bundandır. Mutfak; ada kokar bana. Büyükada mutluluğun buluşma noktasıdır. Bugün bile; kurduğum sofralarda o günlerin değerlerinin, büyüklerimin seslerinin izleri vardır.
Bugün o seslerden birini paylaşmak istiyorum sizlerle. Her sabah çocukları hiç bitmeyen hayat enerjisiyle kahvaltıya çağıran Miniannem’in tekerlemesi gününüzü aydınlatsın isterim. Çocuklarınızı siz de aynı keyifle kaldırın yataklarından, aynı keyifle kurun kahvaltı sofrasını. Duymayı özlediğimiz tüm sesleri halen varmışcasına yaşayın, güzel olanı görmeye çalışın. Unutmayın mutluluk kahvaltıyla başlar…
Namaz vakti
Ben yataktan
Kalkariken
Kulağıma
Bir ses gelir
Önce sütçü
Bir seslenir
Sütçü geldi efendim
Süüüüüüüt
Ta uzaktan
Bir vapur
Düüüüüüüüt
Diye öter acı acı
Ya hele o arabacı
Kırbacını şaklatır
Gırrrrrrr
Sonra gider tıkır tıkır
Ev önünde ülkü gider
Biri satar
Sütlü saleeeeep
Gazeteci geliyor bak
Bir diziye bağırarak Tanin Tasvir Sabah Hiktam
Gazete gazeteci ‘’Yok mu bana Peyam?’’
Fakat diyor saat tik tak tik tak
Okul vakti geliyor kaaaaaaaalk
Daha bir yorum yapılmadı.