Bugün 3,5 senedir bizlerle beraber evimiz ve aslında mutluluğumuz için emek veren yardımcımla yollarımız ayrılıyor. Giderken “Sizden çok şey öğrendim… Gizli gizli sizin çocuklarınızla olan diyaloglarınızı izlerdim, gözyaşı döktüğümü görmeyesiniz diye saklanırdım.” dedi.
Ben de itiraf etmeliyim ki öncelikle onu saygıyla izledim. Çocuğu için bunca fedakarlığı tek başına yapmasından bir kadın ve anne olarak etkilenmemek mümkün değil. Yolu açık olsun… Ailemi hep yüzünde bir gülümsemeyle hatırlasın…
Bugün karşınıza evimin tüm telaşının içinde bana yardımlarını esirgemeyen bir melek kadrosuyla çıkıyorum. Ara ara hepsiyle mutfağımı paylaşıyorum. Hepsini çok seviyorum ve haklarını ödeyemem biliyorum.
Ama anneme önemli bir soru sorarak bu duygusal günümde belki huzur bulabilirim…
Anneciğim bize evimizde, mutfağımızda el verenlerle ilişkilerimizi nasıl ayarlamalıyız? Bu işin dengesi nedir, bunu sen çok iyi bilirsin… Hem sevgiyi hem saygıyı nasıl sağlamalıyız?
No comments yet.